Pierwsze wzmianki odnośnie nazwy Lublińca dotyczyły miast Lubin oraz Lublin i pojawiały się między trzynastym a piętnastym wiekiem. Pochodziły od osobowej nazwy Lubla lub Luba, czyli dzierżawczych nazw miejscowych.

Zmiany nazw na przestrzeni wieków

Z opisu Felixa Triesta z 1865 roku, który zyskał już miano legendarnego, można wywnioskować, że pierwotna nazwa Lublińca Luba została zainspirowana słowami księcia Władysława I Opolskiego. Wypowiedział je w odniesieniu do miasta jako: „Lubi mi się tu kościół i miasto budować”, co tez może nawiązywać etymologicznie do nazwy Lubin.

Na przełomie wieku trzynastego i czternastego, w Księdze Uposażeń Biskupstwa Wrocławskiego spisanej po łacinie, można przeczytać o mieście Lublin i Lublyn. Natomiast w dokumencie, który książę Władysław I Opolski spisał po łacinie w 1390 roku nazwa, która opisuje miasto to „Lubin”. W latach późniejszych w księdze Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium spisanych w 1475 roku nazwa miejscowości ma brzmienie bardziej łacińskie – Lobin.

Jan Długosz, żeby odróżnić miejsca na śląsku od małopolskiego Lublina, nazywa je Lublyneczem. Wzmiankę o mieście można również znaleźć w poemacie Walentego Roździeńskiego z 1612 roku. Nosi on tytuł „Officina ferraria abo Huta i warstat z kuźniami szlachetnego dzieła żelaznego”, gdzie autor nazywa je Lublińcem. Również w 1750 roku Fryderyk II w zarządzeniu miejskim o charakterze urzędowym wydanych dla Ślązaków podaje nazwę „Lubliniec”

Nazwa Lublińca od XIX wieku

W późniejszej historii, gdzie mieszały się nazwy polskie i niemieckie, można przeważnie spotykać je wspólnie. Konstanty Damrot w 1896 roku pisze o Lublinicach jako polskiej nazwie i jej niemieckiemu odpowiednikowi Lublinitz. Nazwa pojawia się w spisie miejscowości, który przeprowadzał Johann Knie we Wrocławiu w porządku alfabetycznym w 1830 roku. Miejscowość widnieje tam pod nazwą niemiecką Lublinitz i polską Lubliniec. W słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, który został wydany na przełomie wieku XIX i XX, widnieje pod polską nazwą Lubliniec oraz starszą Lubie, a także niemiecką nazwę Lublinitz.

Niemieccy okupanci III Rzeszy zmienili nazwę miasta w 1941 roku na zgermanizowaną formę brzmiącą bardziej niemiecko fonetycznie – Loben. Po wojnie Lubliniec wrócił do swojej nazwy z 1830 roku i nosi ją do dziś.