Miasto Lubliniec ma już 749 lat! Zaczęło się od zamku myśliwskiego i kapliczki, które postawił Władysław Opolski — książę opolsko-raciborski. Wokół małymi kroczkami zaczęła tworzyć się wioska, która zaledwie 10 lat później otrzymała prawa miejskie. Jedna z opowieści głosi, że miasto otrzymało nazwę od często wypowiadanych przez ówczesnego władcę słów „Lubi mi się tu być”.

Historia powstania miasta Lubliniec

Tak jak zostało wspomniane już wcześniej, pierwsza osada zaczęła się tworzyć ponad 749 lat temu. Dokładnie w 1272 roku. Osada zaczęła się formować wokół książęcego zamku myśliwskiego i kaplicy. Potem, około 1300 roku nadano miastu prawa miejskie. W tamtym czasie w tereny znajdowały się pod panowaniem Bolesława Opolskiego. 

Lubliniec miał naprawdę dobre pod kątem strategicznym miejsce. Umieszczone było na szlaku handlowym (Siewierz — Olesna). Miasto kwitło pod wpływem dobrze prosperującego handlu, który nawiązywał się pomiędzy Śląskiem i Małopolską.

Jeszcze na początku XV wieku liczba ludności wynosiła raptem 200 osób. Dużo zwrot w rozwoju miasta nastąpił za czasów księcia Jana Opolskiego, który obdarzył miasto sporymi przywilejami. Około 1500 roku Lubliniec zyskał urządzania cyklicznych targów i corocznych jarmarków. Mieszkańcy dostali również wyłączność na sprzedaż warzonego przez siebie piwa w pobliskich karczmach. Książę oddał także wioskę Steblów na użytek miasta. 

Żwawy rozwój miasta Lubliniec

Miasto od 1502 do 1668 roku otrzymało 8 cech — dla tkaczy, kowali, płócienników, rzeźników, krawców itd. Kolejny duży przełom dla miejscowości Lubliniec nastąpił w 1776 roku, gdy hrabia Schlegendorf oddał do użytku miasta ponad 1300 hektarów lasów. 

W 1893 roku podupadły już zamek książęcy został zakupiony przez Śląsk. Władze postanowiły zaaranżować go na szpital dla biednych ludzi. Około dwóch lat później został tam założony szpital dla osób z zaburzeniami i chorobami psychicznymi, a tamtejszy zakład funkcjonuje do dziś.

Największy przełom dla miasta nastąpił w latach 1756 -1861. Świadczy o tym ogromny przyrost ludności w Lublińcu. W XVIII wieku mieszkało tam niecałe 700 osób, a już sto lat później miasto liczyło prawie 2400 mieszkańców. Oczywiście, w następnym wieku, po 1914 roku, ludność Lublińca znów się podwoiła — do ponad 5 tysięcy. Powodem tego był rozkwit transportu kolejowego — miasto stało się ważnym punktem logistycznym. 

Niestety, pomimo tak obszernej historii, na mapie Lublińca pozostało niewiele śladów przeszłości.